سیاره زمین آنقدر‌ها هم کمیاب نیست
تاریخ انتشار: ۲۹ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۵۶۲۹۲۸
به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، یکی از موضوعات آزاردهنده تاریخی در مورد تلاش برای کشف تعداد سیاره‌هایی مانند زمین که در کهکشان وجود دارد این است که تنها فقط یک نمونه واقعی از یک سیاره زمین وجود دارد.
از آنجایی که حجم کل نمونه از نظر آماری بی معنی است، دانشمندان بسیار مشتاق هستند که سیاراتی شبیه زمین را در خارج از منظومه شمسی یا حداقل سیاراتی بیابند که این موضوع می‌توانند بینشی در مورد مکانیسم‌های تشکیل چنین سیاراتی به ما ارائه دهند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
یکی از ویژگی‌های کلیدی که زمین را متمایز می‌کند، وجود مقادیر زیادی آب مایع در سطح آن است که عاملی ضروری برای وجود حیات به شمار می‌رود. فرضیه‌های کنونی در مورد اینکه چگونه زمین آب خود را به دست آورده است، عمدتاً حول آن است که توسط دنباله‌دارها، شهاب سنگ‌ها یا غبار فضایی به سیاره اولیه منتقل شده است. این مکانیسمی است که به شرایط بسیار خاصی نیاز دارد و نشان می‌دهد که سیارات آب مانند زمین ممکن است بسیار نادر باشند.
مطالعه جدید نشان می‌دهد: سیارات فراخورشیدی آبی ممکن است آنطور که قبلا تصور می‌شد نادر نباشند. این نتیجه گیری بر اساس داده‌های مربوط به ابر زمین‌های صخره‌ای است که به دور ستارگان کوتوله قرمز در حال چرخش اند که بسیار فراوان هستند. این تیم با در نظر گرفتن این اطلاعات، مدل‌های ریاضیاتی از نحوه تبادل سیارات جوان با اتمسفر غنی از هیدروژن و اقیانوس‌های ماگما از نظر ترکیبات و واکنش‌های خاص، توسعه دادند.
این تیم تحقیقاتی به سرپرستی اد یانگ دریافتند: هیدروژن در ماگمای مایع داغ حل می‌شود، جایی که با اکسیژن موجود در آن برهمکنش کرده و آب تولید می‌کند. از آنجایی که تصور می‌شود این شرایط در سیارات فراخورشیدی مشابه زمین رایج است، به این معنی است که آب روی آن‌ها نیز رایج است. این فرآیند همچنین این احتمال را ایجاد می‌کند که بیشتر آب روی زمین دست ساز بوده است.
به گفته محققان، مرحله بعدی این مطالعه بررسی دقیق‌تر جو سیاره‌های فراخورشیدی برای اصلاح مدل‌های آن‌ها خواهد بود. یانگ در پایان می‌گوید: تاریخ نشان می‌دهد که هر چه بیشتر درباره خودمان بیاموزیم، زمین معمولی‌تر به نظر می‌رسد. با تغییر دیدگاه خود در مورد مکان خود در جهان، ممکن است رویکرد خود را در مورد نحوه انجام تحقیقات آینده تغییر داده و حتی به اکتشافات بیشتری از زمین برسیم.
شرح کامل این تحقیق در آخرین شماره مجله تخصصی Nature منتشر شده است.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: فناوری
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۵۶۲۹۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
رصد عنکبوت در سیاره سرخ
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، مدارگرد مارس اکسپرس آژانس فضایی اروپا، عکس جدیدی را از ویژگی‌های کوچک و تاریک سیاره سرخ ثبت کرده که به عنکبوت شباهت دارند.
بررسی‌های صورت گرفته از تصاویر مذکور، این ویژگی‌ها را مانند گروهی عنکبوت نشان می‌دهد که در منطقه‌ای از مریخ موسوم به اینکا سیتی (Inca City) واقع در نزدیکی قطب جنوب سیاره سرخ در حال حرکت هستند و اگرچه در روز زمین بارش‌های مداوم شکوفا شدن گل‌ها را در پی داشته اما، در سیاره سرخ شاهد لشگر عنکبوت‌ها هستیم.
این ویژگی‌های کوچک و تاریک از میان شکاف‌های سطح مریخ جوانه می‌زنند. دانشمندان می‌گویند، این پدیده زمانی ظاهر می‌شود که نور خورشید بهاری بر لایه‌های دی اکسید کربن که در زمستان تاریک مریخ رسوب کرده‌اند، می‌تابد.
براساس بیانیه آژانس فضایی اروپا، یخ دی‌اکسید کربن به نوبه خود در لایه زیرین سطح مریخ به گاز تبدیل می‌شود و درنهایت تجمع حاصل از آن به شکل یخ ضخیم درمی‌آید.
گاز آزادشده، غبار تیره را از زمین زیرین خود به سمت بالا می‌برد و در نهایت گرد و غبار را وادار می‌کند تا پیش از نشستن روی سطح، مانند آب فوران‌کرده از یک آبفشان، از لایه‌های بالایی یخ پرتاب شود. این امر، ساختارهای ترک‌خورده و عنکبوت‌مانند را در اندازه ۴۵ متر تا یک کیلومتر ایجاد می‌کند.
منطقه موسوم به اینکا که به طور رسمی با نام «آنگوستوس لابیرینتوس» (Angustus Labyrinthus) شناخته می‌شود، شبکه‌ای خطی و تقریباً هندسی از برآمدگی‌ها مانند آنچه که روی زمین است را به نمایش می‌گذارد و بخشی از یک ویژگی دایره‌ای به عرض تقریبی ۵۳ مایل (۸۶ کیلومتر) است.
مقامات سازمان فضایی اروپا در بیانیه‌ای گفتند: ما هنوز دقیقاً مطمئن نیستیم که منطقه اینکا چگونه شکل گرفته، ممکن است تپه‌های شنی در طول زمان به سنگ تبدیل شده باشند. شاید موادی مانند ماگما یا ماسه از میان صفحات شکسته سنگ مریخ به بیرون نفوذ کرده و این منطقه شکل گرفته است.
جدیدترین تصاویر از این منطقه توسط دوربین استریو با وضوح بالا مدارگرد مارس‌اکسپرس در ۲۷ ماه فوریه حدود دوماه پیش هنگام فصل پاییز مریخ ثبت شده است.
انتهای پیام/
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»